Depresyon ile ilgili akademik tanımları birçok yerde bulabilirsiniz.

Ben size nasıl hissettirdiğini umutlu bir danışanımın kaleminden anlatmak istiyorum

Yazının yayınlanması için kendisinden gereken izinler alınmıştır

Depresyonun Sessizliği

Kimi zaman , o güne dek  her şey yolunda gibi görünürken ,derin bir umutsuzluğa düşeriz .
Bazen bir nedeni vardır bazense sadece zihin yorulmuştur .

İşte yavaş yavaş hayatın akışındaki tüm gürültüler depresyonun sessizliği ile sönüp gider .

Sessizlik dediğime bakmayın çığlıklar vardır en kuytuda. Anlamlandıramamanın çığlığı bu ;kendinden uzaklaşmanın ,benliğine tahammül edememenin .

En güzel yerler en gri renklerle boyanır gözlerinizde .En güzel şarkılar manasız bir  fısıltıdır sadece .En sevdikleriniz bile geçiremez kolay kolay o sevilme hissini size .Taş duvar olmuştur ruhunuz .

Yeniden yaşama karışma fikri korkunç ve imkansız gelir.
Yeniden sorumluluk almak  da öyle .Bir battaniyenin altında dünyadan kaçabilme umutları yetiştirirsiniz .

En dibi görmeden hayata dönenlere ne mutlu .

Dibi gördüğünüzde işte orada güçlü olmak size yeni bir gün yeni bir nefes yeni bir nabız hediye edebilir .

Bu bazen inançla olur bazen sadece sıkı sıkı tutunarak hayata .

Ne zordur oysaki bir anlam vermediğimiz hayata tutunmak .Ama bu anlamsızlık aslında zihindeki olumsuz dediğimiz o düşüncelerin bir illüzyonu . Hiçbir şey sıfır derecesinde anlamsız değildir biliriz . Buğulanmış beynimizi sildiğimizde o da orada durmaya devam ediyordur .

Bu oyun bittiğinde yavaş yavaş kendinizi- tıpkı yürümeye başlayan bir bebek gibi -adım adım basamakları çıkarken bulursunuz artık bulutların ardından biraz güneş çıkmıştır her şey biraz daha berrak bir hal almıştır ama bu yavaş yavaş olur  çünkü basamaklardan düştünüz çünkü karanlıkta durdunuz günlerce .Işığa alışmak biraz zaman alıyor .

Işığın yolumuzu aydınlatmaya devam etmesi dileğiyle.